Praca psychologa dziecięcego związana jest z rozpoznaniem indywidualnych zasobów dziecka Jest to osoba, która przygotowana jest do wspierania rodziny – rodziców i dzieci. Psycholog dziecięcy może pomóc rodzicom rozwiązać ich problemy wychowawcze
z dziećmi, natomiast w odniesieniu do dzieci są to najczęściej działania edukacyjne – dotyczące problemów z nauką, jak i terapeutyczne wiążące się z emocjami i sposobem radzenia sobie z nimi.
Czemu służy dana forma pracy z dzieckiem
Psycholog dziecięcy pracuje z dziećmi i ich rodzinami. Pomaga dzieciom przezwyciężać ich problemy, radzić sobie m.in. ze złością, agresją, lękami, rozwodem lub śmiercią bliskiej osoby. Pracuje również nad podwyższeniem samooceny i wzmacnianiem poczucia własnej wartości. Uczy pożądanych wzorców zachowań, jak poznać i zrozumieć zachowania własne
i innych, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, motywuje do podejmowania aktywności własnej i współpracy z innymi, kształtuje i rozwija umiejętności nawiązywania kontaktów społecznych oraz wspomaga prawidłowy rozwój emocjonalno – społeczny dziecka.
Dla kogo/w jakich sytuacjach ją stosujemy
Pomoc psychologa powinny otrzymać dzieci, których rodzice, opiekunowie lub nauczyciele niepokoją się ich zachowaniem dotyczącym rozwoju, przez problemy wychowawcze, rodzinne, szkolne. Niektórym objawami świadczącymi o tym, że zdrowie i prawidłowy rozwój dziecka są zagrożone mogą być np. agresja, lęki, fobie, nieśmiałość, moczenie się
w nocy, niechęć chodzenia do szkoły lub przedszkola, niepokojące, atypowe opowieści dziecka o zachowaniach dorosłych, trudności z nauce, buntowanie się, wagarowanie, objawy używania substancji psychoaktywnych (alkohol, papierosy, narkotyki, dopalacze), gwałtowna zmiana wagi, bez przyczyn medycznych, nadruchliwość, kłopoty z koncentracją, nadmierna impulsywność, trudności w relacjach społecznych, brak kolegów i przyjaciół, obniżony
(lub nadmiernie podniesiony) nastrój albo duże lub gwałtowne jego wahanie się, samookaleczanie się, deklarowanie myśli samobójczych, zamykanie się w sobie, bóle lub choroby pochodzenia psychosomatycznego (spowodowane stresem), zaburzenia snu. Jeśli rodziców niepokoją jakieś zachowania, warto to skonsultować.
Jak pracujemy
Terapia prowadzona jest przy pomocy różnych środków. Najczęściej jest to rozmowa,
ale może być to też zabawa, czytanie bajek, odgrywanie ról, zajęcia grupowe. W trakcie spotkania psycholog bawi się z młodszym dzieckiem i rozmawia ze starszym, by poznać odpowiedzi na pytania dotyczące tego jak się dziecko czuje, jakie ma umiejętności, czym się zajmuje, jak postrzega swoja rodzinę i otoczenie, jakie ma oczekiwania, co go pasjonuje,
jak układają mu się relacje z kolegami i przyjaciółmi. Stara się stworzyć atmosferę zaufania
i bezpieczeństwa, by dziecko mówiło z nim szczerze i otwarcie.
